10 vragen aan
TANJA DE JONGE
1. Hoe was je jeugd?
​Ik ben opgegroeid in Hoek, Zeeuws-Vlaanderen, in Zeeland. Een klein plaatsje van 3.000 inwoners. Mijn vader was timmerman en mijn moeder huisvrouw; ik was de jongste van drie. Al op jonge leeftijd leerde ik dat dingen niet vanzelfsprekend zijn; elk dubbeltje werd bij ons thuis drie keer omgedraaid en ik droeg kleren van mijn zus. Ik was heel jong toen ik realiseerde dat hard werken nodig is om iets te bereiken. Ik heb zelf mijn universiteit betaald en was de eerste van ons gezin die daar naar toe ging.
​
2. Wat heb je gedaan voordat je wethouder was?
Toen ik bijna 25 was heb ik de opleiding register accountant voltooid. Dat combineerde ik met werken op een openbaar accountantskantoor; 4 dagen werken, 1 dag leren. Daar heb ik mijn man leren kennen, door hem ben ik naar Barendrecht verhuist. Vervolgens heb ik bij het ministerie van Buitenlandse Zaken mijn opleiding afgemaakt en werd ik de hele wereld over gestuurd om mijn werk te doen; daar heb ik gezien wat zowel armoede is als hoeveel schoonheid de wereld te bieden heeft.
Het kwartje viel; ik wilde mij inzetten voor de maatschappij, en daarmee had ik besloten om het onderwijs in te gaan; ik begeleidde jongeren die accountant wilde worden. Na enkele jaren werd ik gevraagd om een auditafdeling binnen een onderwijsinstelling op te richten. In 2011 ben ik voor mezelf begonnen en richtte ik mij al op duurzaamheid. In mijn bedrijf had ik twee takken, één tak die maatschappelijke organisaties hielp om meer ondernemerschap te ontwikkelen en financieel zelfstandig te worden. Aan de andere kant richtte ik mij op bedrijven om duurzaamheid écht te maken; geen Greenwashing maar organisaties vanuit de basis anders leren denken voor de lange termijn. In 2018 werd ik vervolgens wethouder. Dat zat niet in mijn planning maar ik heb ik het toch gedaan.
3. Had je ooit de ambitie om wethouder te worden?
Nee. Sinds 2009 ben ik wel politiek actief geworden in Barendrecht, Daarnaast deed ik vrijwilligerswerk ook op bestuurlijk niveau; zo zat ik in o.a. de raad van commissarissen van een lokale bank. Vanuit daar kwam ik elke keer de gemeente tegen. Via het stembureau waar ik in 2009 zat, kwam ik met mensen uit de lokale politiek in aanraking. In 2018 werd ik gevraagd als bestuurder, voor mij was dat totaal onverwacht. Toch was mijn eerste reactie; ‘doen’! De uitspraak van Pipi Langkous past ook wel bij mij; ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.’
4. Hoe combineer je je gezin, je werk, het werk naast je werk als wethouder en wellicht nog eigen interesses?
Ik geniet van mijn werk als wethouder; je kunt samen met mensen toewerken naar een betere, mooiere en duurzamere maatschappij op een manier die bij hen past. Dat geeft voldoening en energie. Daardoor kan ik ook de uren maken die bij dit vak horen; het is veel tijd die je investeert in je functie als wethouder. Je moet er energie uithalen. Dat is het allerbelangrijkste. Aan de andere kant heb je ook inderdaad minder tijd over voor jezelf, hobby's of andere activiteiten.
Als ik tijd over heb, besteedt ik die het liefst aan mijn gezin of probeer ik te sporten. Ook probeer ik zaken die ik niet perse zelf hoef te doen, zoals strijken, uit te besteden. Ik heb van mezelf best wat energie en kan een druk beestje zijn. En, ook niet onbelangrijk om te vermelden, ik heb twee zelfstandige kinderen… die zich goed kunnen redden.
5. Welke kant van jou kennen mensen (nog) niet?
Dat zegt mijn man altijd als ik muziek draai; mensen kennen die kant niet van mij. Ik ben een grote liefhebber van alternatieve muziek en je kunt mij ook tegenkomen op rock festivals en evenementen.
6. Hoe ga je om met (negatieve) commentaren?
Dat was vooral in het begin heel lastig. Je wilt altijd het beste doen voor de inwoners en ondernemers van Barendrecht en soms worden kritieken persoonlijk. Ook in de media. Daar moest ik erg aan wennen; ik vond het vrij hard. Gaandeweg ga je je meer verdiepen in de perceptie en beleving van ‘de andere kant’ maar ook heb ik echt geleerd om los te laten. En je moet ook wel, anders ga je het niet redden om dit vak 4 jaar lang uit te voeren.
Nu horen negatieve commentaren er meer bij, ik volg al het nieuws uiteraard wel al ben ik Social Media minder gaan raadplegen. Maar dat heeft met name te maken met de manier van communiceren. Ik wil uitblijven gaan van mijn eigen kracht en ik zorg dat ik altijd goed voorbereid ben.
'Door mijn functie als wethouder heb ik sneller leren loslaten’
7. Zouden jouw kinderen de politiek in willen?
Mijn kinderen zijn 15 en 18 maar hebben nu totaal (nog?) geen ambities op politiek vlak; het interesseert ze gewoonweg niet. Onze dochter mag nu gaan stemmen, ze stemt op mij omdat haar moeder op de lijst staat. Toen ik haar vroeg of ze zich verdiept had in andere programma’s, was haar antwoord kort en krachtig: ‘Nee’. Ze vindt het ook niet leuk om om te zien hoe er met mensen in de politiek wordt omgegaan.
De jeugd krijgt nu vaak een beeld van de politiek wat niet altijd terecht is. Dit geldt op lokaal maar ook landelijk niveau, kijk maar naar het nieuws. Er gebeuren zoveel mooie dingen maar vaak zijn het de spraakmakende zaken die de media halen. Zonde, het besturen van je gemeente of land is zo ontzettend bijzonder.
Daar ligt ook een grote kans voor ons; we zijn nu bijvoorbeeld vier jaar lang aan het proberen om jongeren in een jongerenraad te krijgen. We dienen de jeugd meer te vertellen over hoe het systeem werkt. Als het aan mij ligt nodigen we binnenkort Barendrechtse jongeren uit in het gemeentehuis. Jongeren die de politiek in willen wil ik echt aanmoedigen; van de zijlijn commentaar geven is één, zaken veranderen en meedoen is twee. Het creëren en behouden van een leuke, leefbare wijk is waar we het voor doen, daar heeft iedereen baat bij.
8. Op welke projecten ben je het meest trots?
Vooral op het gebied van duurzaamheid is er veel gerealiseerd; zo is er vanuit Zonnepark de Punt een unieke samenwerking opgezet met de lokale energiecoöperatie; Barendrechters nemen nu ook deel in de Groene Stroom. We hebben een energiemarktplaats waarbij zelf opgewekte duurzame stroom naar onze eigen ondernemers gaat. Ook zijn we goed op weg met de energiecoaches; dit zijn inwoners die vanuit een uitkeringssituatie kwamen en nu letterlijk meewerken aan de energietransitie in en voor inwoners. Ook hebben we ‘ZON Kansenkaart’ gemaakt; we weten nu exact waar we nog meer eigen energie op kunnen wekken via zon.
Ook ben ik verantwoordelijk voor cultuur. Het mooie is dat gebouw Het Kruispunt, met daarin o.a. ons theater en bibliotheek, een doorstart heeft gemaakt tot cultureel ontmoetingscentrum met horeca. Het is iets waar ze landelijk van zeggen; ‘daar moet je eens gaan kijken’. Dat doet me goed.
Naast de duurzaamheids- & cultuur projecten ben ik ook ontzettend blij met het wijkcentrum ‘t Plein in Carnisselande; dit is iets wat elke wijk zou moeten hebben; hier komen mensen weer samen. Het is laagdrempelig en multifunctioneel; zo bevat het wijkcentrum een veiligheidspost, de wijkteams en een bibliotheek maar ook is het een centrale ontmoetingscentrum. We zien dat het werkt. ‘Ontmoeten en ontwikkelen’; dat is wat daar gebeurt.
En, we hebben veel gedaan afgelopen jaren, teveel om hier te noemen, maar wat mij ook een warm hart toedraagt is onze rol als wijkwethouders. We gaan regelmatig in gesprek met inwoners, in de wijk zelf. Daar halen we waardevolle ideeën op die we samen met de inwoners uitvoeren.
9. Hoe kan het dat jij niet voor zaken wegloopt, ook niet vlak voor de verkiezingen?
Als bestuurder heb je de verantwoordelijkheid voor de dingen die je moet doen. Of er nu verkiezingen aankomen of niet, of er een coalitie, oppositie is, ik geloof erin dat je in deze functie continuïteit moet bieden. Niet voor jezelf, maar voor de inwoners, ondernemers en alle belanghebbenden. Zij hebben recht op een bestuur dat niet wegloopt voor verantwoordelijkheden.
Ook bij moeizame dossiers of niet populaire onderwerpen heb je twee keuzes; of je loopt ervoor weg, of je vertelt de waarheid en draagt zorg waar je dat kan. En soms kost je dat stemmen. Ik wil als wethouder mijn verantwoordelijkheid kunnen nemen en mij kunnen focussen op het bieden continuïteit.
​
‘Ja, verantwoordelijkheid nemen kan stemmen kosten; zeker bij niet-populaire onderwerpen. Maar ik moet zorgen voor continuïteit en realiteitszin; dat is mijn functie.’
10. Zou je willen worden herkozen?
Het bestuurlijk werk als wethouder boeit me nog steeds enorm. Daarom heb ik mij voor GroenLinks beschikbaar gesteld als wethouder. Bekeken vanuit de inhoudelijke kant is vier jaar best kort om zaken op te bouwen. Je wilt verder bouwen en ontwikkelen. We hebben met het team zulke mooie projecten opgezet, onderzoeken uitgevoerd en gebouwd aan en in de samenleving. Soms zou ik nog wel twee jaar langer aan iets willen werken om het volledig te borgen. Maar de politieke samenstelling is wel bepalend of ik verder wil als bestuurder in Barendrecht.
Als ik niet wordt herkozen, heb ik genoeg andere zaken om op te pakken. Dat geeft mij ook het uitgangspunt om hier heel open over te kunnen zijn.’
Ik ben ook heel trots op het team wat ontzettend hard gewerkt heeft. Zij krijgen om de vier jaar een nieuwe ‘baas’ die vaak toch weer een eigen koers kiest, dat is iets waar ik respect voor heb.
Wil je zelf nog iets delen?
Ik kijk terug op vier jaar fijne samenwerking met mensen uit samenleving, Barendrecht is een mooie gemeente. Het is rijk aan mensen die deze mensen samenleving mooi maken; de inwoners, ondernemers, instellingen en de maatschappelijke organisaties. Er wonen veel mensen met creatieve ideeën die het beste willen voor hun buurt. Ik heb dat echt zo ervaren en dat wil ik bij deze graag teruggeven en een ieder voor bedanken.